Ochtendgeluk

Ochtendstond heeft goud in de mond....

Ik ben een ochtendmens, altijd geweest. Niets is heerlijker dan ontwaken wanneer het nog donker en stil is. Het is mijn geluksmomentje. Ik wil het ook niet delen. Meestal begint mijn dag tussen vijf en zes.. 
Ik sta op, zonder wekker uiteraard en maak eerst koffie. Ik schrijf of lees wat, doe soms wat yoga.In de ochtend heb ik het meeste inspiratie, soms komen de ideetjes of gedachten al opborrelen tijdens de nacht en zijn ze nog fris in mijn hoofd bij het ontwaken. Naar het schijnt is het echt wel gezond om zo vroeg op te staan. Maar ja, ze zeggen zoveel.
Wat ik vooral fijn vind is dat de dagen langer duren.
Ook tijdens mijn recente quarantaines of lockdown vond ik die ochtenden zo heerlijk. Zoonlief die nog ligt te snurken en ik met koffie en boek op de bank. De zon zien opkomen. Laatst zorgde ik dat haar, Lora dus, zag opkomen op de heide. Ik was er alleen. De stilte. De traagheid...
Het maakt me gelukkig. Het is alsof op die momenten alles weer helemaal open ligt en er altijd nieuwe kansen zijn.
En dat alles steeds goedkomt.